Kenzie trading system

Jak zarabiać w mikrosekundach Donald MacKenzie To, co dzieje się na giełdach, wydaje się zupełnie inne, gdy oglądamy je w różnych skalach czasowych. Przyjrzyj się całodniowym transakcjom, a uczestnicy rynku zazwyczaj mogą opowiedzieć prawdopodobną historię o tym, w jaki sposób pojawienie się wiadomości zmieniło postrzeganie przez handlowców perspektyw dla firmy lub całej gospodarki i popchnęło ceny akcji w górę lub w dół. Spójrz jednak na aktywność handlową w skali milisekund, a rzeczy wydają się zupełnie inne. Kiedy dwaj amerykańscy ekonomiści finansowi, Joel Hasbrouck i Gideon Saar, zrobili to kilka lat temu, odkryli dziwne okresowości i spazmy. Najbardziej uderzająca okresowość wiąże się z dużymi wartościami szczytowymi aktywności oddzielonymi przez prawie dokładnie 1000 milisekund: występują one po 10-30 milisekund po teście w każdej sekundzie. Natomiast skurcze wydają się być regulowane nie bezpośrednio przez zegar, ale przez zdarzenie: wykonanie zamówienia kupna lub sprzedaży, anulowanie zamówienia lub przybycie nowego zamówienia. Średni poziom aktywności w ciągu pierwszej milisekundy po takim zdarzeniu jest około 300 razy wyższy niż normalnie. Długie okresy są długie, to znaczy w skali mierzonej w milisekundach, w których niewiele lub nic się nie dzieje, przerywane skurczami tysięcy zamówień na akcje korporacyjne i anulowanie zamówień. Te skurcze zaczynają się nagle, trwają minutę lub dwie, a następnie kończą się równie gwałtownie. To niewiele ma wspólnego z działaniem człowieka. Nikt z nas nie może zareagować na zdarzenie w ciągu milisekundy: najszybszym osiągnięciem jest około 140 milisekund, a to tylko dla najprostszego bodźca, nagłego dźwięku. Okresowość i spazmy znalezione przez Hasbroucka i Saara są śladami epokowej zmiany. Jeszcze 20 lat temu sercem większości rynków finansowych była platforma handlowa, na której ludzie zajmowali się sobą twarzą w twarz. Otwarte obrzędy handlowe w Chicago Mercantile Exchange, na przykład, były często mlekiem setek pocących się, krzyczących, gestykulujących ciał. Obecnie sercem wielu rynków (przynajmniej w standardowych produktach, takich jak akcje) jest klimatyzowany magazyn pełen komputerów nadzorowanych przez tylko garstkę pracowników obsługi technicznej. Transakcje, które kiedyś były zawierane na parkietach, odbywają się teraz za pośrednictwem pasujących silników, systemów komputerowych, które przetwarzają kupno i sprzedaż zamówień i wykonują transakcję, jeśli znajdą zlecenie kupna i zgodne zamówienie sprzedaży. Pasujące silniki na nowojorskiej giełdzie, na przykład, nie mieszczą się w stuletniej siedzibie Broad Street z korynckimi kolumnami i rzeźbami, ale w gigantycznym nowym centrum danych o cegiełce o powierzchni 400 000 stóp kwadratowych w Mahwah, New Jersey , 30 mil od centrum Manhattanu. Nikt nie myśli, że robisz zdjęcia budynkom Broad Street uderzającym neoklasycznym fasadą, ale spróbuj sfotografować centrum danych Mahwah, a policja szybko się zainteresuje: jest sklasyfikowana jako część infrastruktury krytycznej Stanów Zjednoczonych. Ludzie mogą i nadal wysyłają zamówienia ze swoich komputerów do pasujących silników, ale stanowi to mniej niż połowę całego obrotu akcjami w USA. Reszta jest algorytmiczna: wynika z programów komputerowych handlujących akcjami. Niektóre z tych programów są wykorzystywane przez duże instytucje, takie jak fundusze inwestycyjne, fundusze emerytalne i firmy ubezpieczeniowe, lub przez brokerów działających w ich imieniu. Wadą bycia dużym jest to, że gdy próbujesz kupić lub sprzedać duży pakiet akcji, zlecenie zazwyczaj nie może być wykonane od razu (jeśli jego duże zamówienie, na przykład, zwykle przekracza liczbę zamówień sprzedaży w dopasowany silnik, który jest zbliżony do aktualnej ceny rynkowej), a jeśli handlowcy zauważą duże zlecenie, które zostało zrealizowane tylko częściowo, zmienią własne zamówienia i ich wyceny w celu wykorzystania wiedzy. Rezultatem jest to, co uczestnicy rynku nazywają poślizgiem: ceny rosną, gdy próbujesz kupić, i spadają, gdy próbujesz sprzedać. Próbując ominąć ten problem, duże instytucje często używają algorytmów wykonawczych, które pobierają duże zamówienia, dzielą je na mniejsze segmenty i wybierają wielkość tych plasterków oraz czas, w którym wysyłają je na rynek w taki sposób. aby zminimalizować poślizg. Na przykład algorytmy udziału w wolumenie obliczają liczbę udziałów spółki kupionych i sprzedanych w danym okresie w poprzedniej minucie, powiedzmy, a następnie prześlij fragment ogólnej wielkości instytucji, której wielkość jest proporcjonalna do tej liczby, uzasadnienie jest takie, że będzie być mniej poślizgu, gdy rynki są zajęte, niż gdy są ciche. Najbardziej rozpowszechniony algorytm wykonania, znany jako średnia ważona wolumenem lub algorytm VWAP (jej wyraźny veewap), wykonuje swoje cięcie w nieco inny sposób, korzystając z danych statystycznych dotyczących wolumenu akcji, które są przedmiotem obrotu w równoważnych okresach dni. Czasy zegarowe znalezione przez Hasbroucka i Saara prawie na pewno wynikają ze sposobu, w jaki VWAP i inne algorytmy wykonawcze przerywają czas na interwały o stałej długości. Celem algorytmów realizacji jest uniknięcie utraty pieniędzy podczas handlu. Pozostałe główne klasy algorytmu są przeznaczone do zarabiania pieniędzy przez handel, a ich działanie powoduje skurcze wykryte przez Hasbroucka i Saara. Elektroniczne algorytmy rynkowe odzwierciedlają to, co twórcy rynku zawsze starali się robić stale po cenie, po której będą sprzedawać akcje spółek i niższą cenę, po której będą je kupować, w nadziei na wypracowanie spreadu pomiędzy tymi dwoma cenami, ale zmieniają ceny, ponieważ warunki rynkowe zmieniają się znacznie szybciej niż jakakolwiek istota ludzka. Ich działanie jest prawie na pewno głównym elementem powodzi zamówień i odwołań, które następują nawet niewielkie zmiany podaży i popytu. Algorytmy arbitrażu statystycznego poszukują przejściowych zakłóceń w modelach cenowych, z których można czerpać zyski. Na przykład cena udziałów w korporacjach często wydaje się wahać wokół względnie wolnej średniej. Duże zamówienie na zakup spowoduje krótkoterminowy wzrost ceny, a zamówienie sprzedaży doprowadzi do tymczasowego spadku. Niektóre algorytmy arbitrażu statystycznego po prostu obliczyć średnią ruchomą cenę, którą kupują, jeśli ceny są wyższe niż pewna kwota poniżej i sprzedają się, jeśli są wyższe od niego, a więc obstawiają ceny wracające do średniej. Bardziej skomplikowane algorytmy szukają zakłóceń w modelach cenowych obejmujących więcej niż jedną akcję firmy. Jeden przykład takiego wzoru, wyjaśniony przez dawny arbitraż statystyczny, dotyczył udziałów Southwest Airlines, Delta i ExxonMobil. Wzrost ceny ropy przyniesie korzyści udziałom Exxons i zaszkodzi Deltasowi, przy niewielkim wpływie na Southwests (ponieważ uczestnicy rynku wiedzieli, że w przeciwieństwie do Delta, Southwest zawarł transakcje zabezpieczające w celu zrównoważenia ekspozycji na zmiany cen ropy). W rezultacie w normalnych warunkach istniało w przybliżeniu równanie względne zmian cen akcji w trzech spółkach: Delta ExxonMobil Southwest Airlines. Jeśli to równanie ulegnie chwilowemu zerwaniu, arbitrzy statystyczni będą nurkować i betować (zwykle skutecznie) o samo przywracanie. Nikt na rynkach nie kwestionuje prawowitości elektronicznego rynku lub arbitrażu statystycznego. Znacznie bardziej kontrowersyjne są algorytmy, które skutecznie polują na inne algorytmy. Niektóre algorytmy, na przykład, mogą wykryć podpis elektroniczny dużego VWAP, procesu zwanego węchem algo. Może to przynieść właścicielowi znaczne sumy: jeśli VWAP jest zaprogramowany na zakup konkretnych udziałów w korporacjach, program wciągający algo kupi te akcje szybciej niż VWAP, a potem sprzedaje je z zyskiem. Algo-sniffing często sprawia, że ​​użytkownicy VWAP i innych algorytmów wykonawczych są wściekli: potępiają to jako niesprawiedliwe, a coraz więcej firm dodaje funkcje anty-gry do algorytmów wykonawczych, aby utrudnić ich wykrycie i wykorzystanie. Jednak nowojorski broker, z którym rozmawiałem w październiku ubiegłego roku, bronił algo-węszenia: nie patrzę na to tak jak na zło, nie sądzę, żeby facet, który próbuje ukryć nierównowagę między popytem a podażą, używając algorytmu wykonania, jest lepszy od człowieka bycie niż osoba próbująca odkryć prawdziwy popyt-podaż. Nie wiem, dlaczego ktoś, kto kieruje strategią węszenia, jest zły, że próbuje odkryć faceta, który ma milion akcji do sprzedania, a cena powinna następnie dostosować się do faktu, że jest tam milion akcji do kupienia. Bez względu na to, jaki pogląd przyjmie się na etykę, węszenie jest bezdyskusyjnie legalne. Bardziej wątpliwym w tym względzie jest zestaw strategii, które celowo starają się oszukać inne algorytmy. Przykładem jest warstwowanie lub podszywanie się. Najemnik może na przykład kupić pakiet akcji, a następnie wydać dużą liczbę zleceń kupna tych samych akcji po cenach zaledwie ułamkowych poniżej aktualnej ceny rynkowej. Inne algorytmy i handlarze ludźmi widziałyby wówczas o wiele więcej zamówień na zakup udziałów niż zamówień na ich sprzedaż i prawdopodobnie doszliby do wniosku, że ich cena wzrośnie. Mogą wtedy same kupić akcje, powodując wzrost ceny. Kiedy to zrobi, kupujący anuluje zlecenia kupna i sprzedaje posiadane udziały z zyskiem. Bardzo trudno jest określić, jak wiele z tego typu rzeczy się dzieje, ale na pewno się dzieje. Na przykład w październiku 2008 r. Giełda londyńska nałożyła 35 000 kar na firmę (jej nazwa nie została ujawniona) za spoofing. Niektóre, ale nie wszystkie, zautomatyzowane strategie transakcyjne wymagają bardzo szybkiego handlu o wysokiej częstotliwości. Elektroniczny rynek to najlepszy przykład. Rozpiętość między ceną, po której program rynkowy kupi akcje, a ceną, po jakiej będzie je sprzedawał, wynosi obecnie zaledwie jeden cent, więc algorytmy rynkowe muszą zmienić notowania, które publikują bardzo szybko jako ceny i wzór zmiany zleceń. Algo-sniffer lub arbitraż statystyczny może mieć nieco więcej czasu: powiedziano mi na przykład, że programy arbitrażu statystycznego mogą utrzymywać pozycję nawet przez jeden dzień (aw niektórych przypadkach nawet dłużej) przed likwidacją. Jednak nawet w tych przypadkach szansa zniknie bardzo szybko, jeśli inny algorytm najpierw ją zauważy. Prędkości stale rosną. W danych Hasbroucka i Saarsa, które pochodzą z 2007 i 2008 r., Istotna jednostka czasu handlowego była wciąż milisekundą, ale teraz zaczyna się wydawać niemal bez pośpiechu: czas jest często mierzony w mikrosekundach (milionowych części sekundy). Na przykład giełda w Londynie twierdzi, że jej turkusowa platforma transakcyjna może teraz przetworzyć zamówienie w zaledwie 124 mikrosekundy. Niektórzy uczestnicy rynku mówią już o nanosekundach (miliardowych częściach sekundy), choć obecnie jest to bardziej marketingowy szum niż rzeczywistość technologiczna. Ponieważ zmieniły się terminy handlu, zmieniło się także znaczenie przestrzeni. Kilka lat temu powszechne było ogłaszanie końca geografii na rynkach finansowych, a z pewnością prawdą jest, że jeśli myśli się w kategoriach godzinowych lub nawet minutowych ruchów rynkowych, tak naprawdę nie ma znaczenia, czy przedsiębiorca ma siedzibę w Londynie, Nowym Jorku, Tokio, Singapurze lub So Paulo. Tak jednak nie jest w przypadku transakcji o wysokiej częstotliwości. Wyobraź sobie na przykład, że Twoje biuro znajduje się w Chicago, drugim co do wielkości centrum finansowym w USA i chcesz handlować na giełdzie w Nowym Jorku. Znajdujesz się około 800 mil od pasujących silników w Mahwah i wysyłając wiadomość, że odległość, wykorzystująca najszybszą światłowodową trasę pomiędzy Chicago i New Jersey, o której wiem, trwa około 16 milisekund. To ogromne opóźnienie: równie dobrze możesz być na Księżycu. Udoskonalenia techniczne we wzmacniaczach potrzebne do zwiększenia siły sygnału oraz w innych aspektach transmisji światłowodowej zmniejszą nieco opóźnienie, co poprawi trasę (kable światłowodowe wciąż podążają za liniami kolejowymi, ponieważ łatwo je wynegocjować. , ale koleje zwykle nie kursują w linii prostej na długich dystansach, zamiast jechać przez centra ludności). W końcu jednak prędkość światła jest nie do pokonania. Jeśli Einstein ma rację, żadna wiadomość nie przejdzie z Chicago do Mahwah w czasie krótszym niż cztery milisekundy. Rozwiązaniem jest tzw. Kolokacja: umieszczanie systemów komputerowych, na których algorytmy działają obok pasujących silników w centrach danych, takich jak Mahwah. Kolokacja nie jest tanią pojedynczą szafą, na której można umieścić swój serwer, może kosztować 10 000 miesięcznie, a stała się ona dużym źródłem przychodów dla giełd i innych elektronicznych platform obrotu, ale jest absolutnie niezbędna dla handlu o wysokiej częstotliwości. Nawet dokładne miejsce przebywania twoich komputerów w centrach danych jest kwestią pewnej wrażliwości: słyszysz opowieści (prawdopodobnie apokryficzne) handlowców zyskujących wstęp do centrów i próbujących wiercić dziury w ścianach, tak aby trasa z ich serwera do odpowiedniego silnika była krótszy. Nowojorska Giełda Papierów Wartościowych dokłada wszelkich starań, aby żadne miejsce w zakładzie Mahwah nie było lepsze od innych pod względem szybkości dostępu do pasujących silników. Opowieści o niekontrolowanych komputerach są dobrze znanym motywem fikcyjnym, dlatego ważne jest podkreślenie, że nie jest wcale jasne, że handel automatyczny jest bardziej niebezpieczny niż handel ludźmi, który zastępuje. Jeśli niebezpieczeństwo wzrosłoby, to jednym ze sposobów, w jaki się ujawnił, jest większa zmienność cen akcji sprzedawanych algorytmicznie. Dowody na to nie są rozstrzygające, podobnie jak w przypadku porównania jest oczywiście trudne, a literatura akademicka dotycząca zautomatyzowanego handlu jest wciąż niewielka, ale dane, które mamy, sugerują, jeśli w ogóle, że zautomatyzowane transakcje zmniejszają zmienność. Na przykład algorytmy arbitrażu statystycznego, które kupują, gdy ceny spadają i sprzedają się po ich wzroście, zwykle mogą tłumić niestabilność. Większość badań sugeruje również, że zautomatyzowane transakcje powodują, że kupowanie i sprzedawanie akcji jest tańsze i zwykle łatwiejsze. Wynajmowanie przestrzeni dyskowej w centrum danych może być kosztowne, ale nie tak drogie, jak zatrudnianie dziesiątek dobrze opłacanych handlowców. Dwadzieścia lat temu różnica między ceną, jaką człowiek zajmujący się marketingiem ludzkim kupowałaby i sprzedawała, czasami wynosiła nawet 25 centów, a fakt, że obecnie jest to zaledwie 1 cent, oznacza znaczne oszczędności dla funduszy inwestycyjnych, funduszy emerytalnych i innych duże instytucje, prawie na pewno przewyższające zdecydowanie ich straty dla algo-snifferów. Przy ocenie na podstawie takich kryteriów, jak koszt transakcji, efekty automatyzacji są prawdopodobnie korzystne prawie przez cały czas. Tym, co musi być ważkie, są implikacje jednego dziwnego i niepokojącego epizodu, trwającego zaledwie 20 minut po południu 6 maja 2017 r., Zaczynając około godziny 2.40. Ogólne ceny akcji amerykańskich i kontraktów futures na indeks, które są stawkami na te ceny, spadły o około 6 procent w ciągu około pięciu minut, co stanowi spadek niemal bezprecedensowej szybkości (typowe dla szerokich indeksów rynkowych do zmiany o maksimum od 1 do 2 procent w ciągu całego dnia). Ogólne ceny wróciły prawie tak szybko, ale gigantyczne wahania cen miały miejsce w przypadku niektórych akcji. Udział w globalnym doradztwie Accenture, na przykład, obracał się na poziomie około 40,50, ale spadł do jednego centa. Sothebys, który handlował na poziomie około 34, nagle skoczył do 99.9999,99. Rynek był już zdenerwowany tego dnia z powodu kryzysu zadłużenia w strefie euro (w szczególności tragicznej sytuacji Grecji), ale nie pojawiły się żadne nowe wiadomości w krytycznych 20 minutach, które mogłyby wyjaśnić ogromny nagły spadek i poprawę sytuacji, i nic nie zostało dowiedzione na temat Accenture wyjaśnił, że jego udziały straciły prawie całą swoją wartość. Sothebys cena 99.999,99 jest oczywiście gratisów. Co zdarzyło się między 2.40 a 3 po południu. Flash crash, jak się nazywa, był przede wszystkim wewnętrznym kryzysem rynków finansowych, a nie reakcją na zdarzenia zewnętrzne. Przez pięć miesięcy duże zespoły z Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) oraz Commodity Futures Trading Commission (CFTC) badały szczegółowo, co poszło źle, przeszukując terabajty danych. Podczas gdy niektórzy uczestnicy rynku nie zgadzają się z konkretnymi aspektami analizy, które opublikowali we wrześniu ubiegłego roku, większość wydaje się, że jest ona zasadniczo poprawna. Spust był rzeczywiście algorytmem, ale nie jednym z wyrafinowanych ultraszybkich programów handlu o wysokiej częstotliwości. Był to prosty algorytm udziału w wolumenie, a podczas gdy oficjalne dochodzenie nie określa firmy, która go wdrożyła, uczestnicy rynku wydają się przekonani, że to byli inwestorzy zarządzający Kansas City Waddell amp Reed. Celem firmy było zabezpieczenie wartości dużej pozycji na rynku papierów wartościowych przed dalszymi spadkami, a stało się tak przez zaprogramowanie algorytmu sprzedaży 75 000 kontraktów indeksowych na przyszły okres. (Kontrakty te śledzą indeks giełdowy SampP 500, a każda umowa była równoważna z akcjami o łącznej wartości około 55 000. Sprzedawca kontraktów terminowych na indeksy zarabia, jeśli wskaźnik bazowy obniży zyski kupującego, jeśli wzrośnie.) Algorytm udziału w wolumenie obliczyła liczbę kontraktów terminowych na indeksy, które były przedmiotem obrotu w ciągu ostatniej minuty, sprzedała 9 procent tej wartości i była kontynuowana aż do sprzedania wszystkich 75 000 egzemplarzy. Całkowite zlecenie sprzedaży, o wartości około 4,1 miliarda, było niezwykle duże, choć nie bezprecedensowe: śledczy SECCFTC w ubiegłym roku dołożyli dwóch starań, aby sprzedać te same lub większe ilości kontraktów futures w ciągu jednego dnia. Ale tempo sprzedaży w dniu 6 maja było bardzo szybkie. Przy obu tych wcześniejszych okazjach rynek był w stanie wchłonąć sprzedaż bez awarii. W ciągu pierwszych kilku minut po uruchomieniu algorytmu partycjonowania objętościowego o godzinie 2.32 po południu. 6 maja wyglądało na to, że rynek będzie mógł to zrobić ponownie. Elektroniczne algorytmy rynkowe kupiły kontrakty futures, które sprzedawał algorytm partycypacji, podobnie jak algorytmy arbitrażu. (Programy te wykorzystują rozbieżności między ceną kontraktów terminowych na indeks a ceną akcji bazowych Duże zlecenie sprzedaży na rynku kontraktów terminowych na indeksy często powoduje właśnie taką rozbieżność, z której można skorzystać, kupując kontrakty futures na indeks i sprzedając akcje bazowe. .) Handel algorytmiczny nadal znajdował się w strefie łagodnej, którą zajmuje większość czasu: producenci rynku elektronicznego i arbitrzy dostarczali płynności, jak to ujęli uczestnicy rynku, co umożliwiło algorytmowi partycypacji wolumetrycznej przeprowadzenie planowanej sprzedaży na dużą skalę. Jednak inwestorzy o wysokiej częstotliwości zwykle programują swoje algorytmy, tak aby były neutralne na rynku, innymi słowy, aby ocieplić swoje pozycje handlowe przed wahaniami na całym rynku. Od około 2,41 po południu. w związku z tym algorytmy te zaczęły sprzedawać kontrakty futures na indeksy, aby zrównoważyć zakupy, a rynek elektronicznych kontraktów terminowych na indeks wszedł w spazm typu zidentyfikowanego przez Hasbroucka i Saara. Jeden algorytm sprzedawałby transakcje futures innym algorytmom, które z kolei próbowałyby je sprzedać ponownie, zgodnie ze wzorem, który badacze SECCFTC nazywają handlem gorącym ziemniakiem. W 14-sekundowym okresie po 2,45 i 13 sekundach ponad 27 000 kontraktów terminowych zostało kupionych i sprzedanych przez algorytmy wysokiej częstotliwości, ale ich łączne zakupy netto wyniosły tylko około 200 umów. O 2.45 i 27 sekund cena kontraktów terminowych na indeksy spadła o ponad 5% z poziomu czwartego i pół minuty wcześniej. Rynek wszedł w potencjalnie katastrofalną samowystarczalną spiralę. Na szczęście elektroniczna platforma handlowa, na której te kontrakty futures na indeksy były kupowane i sprzedawane, system Chicago Mercantile Exchanges Globex został tak zaprogramowany, aby wykrywał właśnie taką spiralę. Jego funkcja logiki zatrzymania została zaprojektowana w celu przerwania wypadków z samoczynnym karmieniem oraz skoków cen w górę. Stop jest zleceniem uruchamianym automatycznie, gdy ceny osiągną ustalony poziom niesprzyjający. Kupujący futures na indeksy, na przykład, czasami będą próbowali zabezpieczyć się przed katastrofalnymi stratami poprzez składanie zleceń stop, które będą sprzedawać te kontrakty, jeśli ich ceny spadną poniżej określonego poziomu. Jednak sprzedaż ta może potencjalnie rozpocząć kaskadę, powodując dalsze spadki cen, które z kolei powodują dalsze zlecenia stop. Celem Funkcjonalności Stop Logic jest zatrzymanie tego procesu, dając handlowcom czas na ocenę tego, co się dzieje, wchodzenie i odbieranie okazji. Po 2,45 i 28 sekundach cena spadła po uruchomieniu funkcji Globexs Stop Logic i nałożyła pięciosekundową przerwę w handlu. Zadziałało. Alison Crosthwait z Instinet (jednego z najstarszych elektronicznych centrów handlowych) powiedziała czytelnikom internetowego forum dyskusyjnego prowadzonego przez Grupę TABB, pięciosekundowa przerwa zapewniła uczestnikom rynku wystarczającą ilość czasu na rozważenie swoich pozycji i powrót na rynek. , w zależności od wyciągniętych wniosków Pozwoliło to uczestnikom rynku odzyskać zaufanie. Ich zakupy zatrzymały spiralę cen kontraktów terminowych na indeksy, kiedy handel wznowił się pięć sekund później. Ale kryzys jeszcze się nie skończył. Arbitraż indeksu i inne mechanizmy ściśle wiążą rynek kontraktów terminowych na bazowym rynku akcji, a także o 2.45 po południu. ten ostatni był w dużej mierze sparaliżowany. Systemy transakcyjne o wysokiej częstotliwości są często zaprogramowane tak, aby zaprzestały działania, gdy występują nadzwyczaj duże ruchy cenowe, a inne systemy są monitorowane przez ludzi, którzy w rzeczywistości mają duży czerwony przycisk zatrzymania na swoich ekranach. W Stanach Zjednoczonych zautomatyzowane systemy zatrzymały się, a czerwone przyciski zostały zepchnięte. Niektórzy uczestnicy rynku powiedzieli śledczym z SECCFTC, że boją się, że spadek cen oznacza pewną katastrofę, ale jakoś nie wiedzieli o tym. Inni wydają się po prostu martwić się, że wystąpił błąd techniczny, taki jak uszkodzenie przychodzących strumieni danych zawierających informacje o cenie. Zamówienia zostały anulowane na masową skalę i nie zostały opublikowane żadne zamienniki. W przypadku niektórych udziałów korporacyjnych rynek faktycznie przestał istnieć. Świat handlu ludźmi, który w dużej mierze zastąpił handel algorytmiczny, miał w sobie subtelny kompromis. Aby być animatorem na schodach Chicagos hałaśliwe hale handlowe lub w marmurowym głównym pomieszczeniu handlowym nowojorskiej giełdy, przyznano pewne przywileje. W przeciwieństwie do innych uczestników rynku, specjalista New York Stock Exchange (jak nazwano oficjalnych animatorów giełd) mógł zobaczyć księgę zleceń kupna i sprzedaży, które nie zostały jeszcze wykonane. W zamian za tę znaczącą przewagę, specjaliści byli zobowiązani do kontynuowania handlu, nawet w przypadku znacznej nierównowagi pomiędzy zamówieniami kupna i sprzedaży, wykorzystując własny kapitał do wypełnienia luki, cały czas dostosowując ceny, dopóki nie zniknie brak równowagi. Twórcy rynku zarówno w Chicago, jak i Nowym Jorku czasami przekraczali linię, oportunistycznie wykorzystując swoje uprzywilejowane pozycje. Jednakże, jak to socjolog Mitchel Abolafia udokumentował w Making Markets (1997), ogólnie taki oportunizm był trzymany w ryzach, nie tylko przez formalne zasady, ale przez obecność nieformalnych norm wśród ludzi, którzy spotykali się ze sobą twarzą w twarz, dzień po dniu, rok po roku. Te delikatne ekosystemy społeczne nie przetrwały przejścia na handel w pełni elektroniczny. Przywileje marketerów w dużej mierze zniknęły: na przykład, nie musisz być animatorem rynku, aby uzyskać szybki dostęp do książki New York Stock Exchanges, potrzebujesz jedynie zapłacić za to, co nazywa się dostępem do poziomu drugiego, i wynająć kilka stojaków w Mahwah aby zapewnić, że dane docierają z minimalnym opóźnieniem. Ich zobowiązania zostały zmniejszone proporcjonalnie, chociaż niektóre ślady wciąż utrzymują się: na przykład, oficjalni animatorzy rynku nadal są zobowiązani do podania ceny, po której kupują i ceny, po której będą sprzedawać akcje, w których robią rynek. Naciśnięcie czerwonego przycisku na oficjalnym systemie animatorów rynku nie wyeliminowało w pełni ofert zakupu i ofert sprzedaży, ale zmniejszyło oferty do najniższej możliwej ceny, którą można wprowadzić do elektronicznych systemów transakcyjnych (jeden cent oferty do maksymalnej możliwej ceny (99.99.99). Te krótkie kwotowania pozwalają animatorom rynku wypełniać ich formalne zobowiązania, a jednocześnie są tak beznadziejnie nieatrakcyjne, że w normalnych okolicznościach nikt nie chciałby nakłonić ich do stworzenia animatora rynku. W przypadku kilku zapasów odparowanie rynku następuje jednak o około 2.45 po południu. był tak kompletny, że zostały tylko cudzysłów. W związku z tym zlecenia rynkowe (zamówienia po prostu kupować lub sprzedawać po najlepszej dostępnej cenie) były realizowane w oparciu o kwotowania pośrednie, stąd cena Accentures za jeden cent i Sothebys za 99 99.99. Odzyskiwanie było stopniowe, ale w dużej mierze zakończone o 3 po południu. Wygląda na to, że pod wpływem cen kontraktów futures na Globexie ustabilizowało się, a następnie odbiło po pięciosekundowej przerwie. Handlowcy zaczęli dostrzegać to, co wydawało się wyjątkowe, chociaż później często byli zawiedzeni, gdy giełdy anulowały sprzedaż po centach i dokonały zakupów na 99.999,99, uzasadniając to tym, że były wyraźnie błędne. W rzeczywistości to, co się wydarzyło, w dużej mierze polegało na tym, że handel faktycznie przestał istnieć, więc sumy pieniędzy stracone (i wykonane) były tylko skromne, a szkody materialne ograniczone. Nie jest nawet prawdopodobne, że Waddell amp Reed, jeśli rzeczywiście był to algorytm ich udziału w wolumenie, który spowodował flash crash, stracił przytłaczające ilości. Algorytm po prostu przeszedł przez algorytmy zawirowań, w końcu nie wpadł w panikę i ostatecznie ukończył 75 000 sprzedaży o 2.51 po południu. Do tego czasu ceny kontraktów futures były już na dobrej drodze, ograniczając w ten sposób straty spowodowane przez algorytm sprzedaży na przejściowo bardzo niskim poziomie cen. Pomimo skromności poniesionych strat, wielu uczestników rynku i regulatorów uznało flash crash za bardzo denerwujący i sądzę, że mieli rację. To, co mnie najbardziej martwi w tym odcinku, nie jest czymś, co się wydarzyło, ani nawet czymś, co zostało powiedziane, ale czymś, co nie zostało powiedziane. Alison Crosthwaits opublikowała zaledwie pięć komentarzy od innych członków forum TABB i żadna nie zgodziła się z jej oceną, że pięć sekund to czas dla uczestników rynku na rozważenie ich pozycji. Z pewnością słusznie wskazała uruchomienie funkcji Stop Logic jako punktu zwrotnego, a stabilizacja cen kontraktów terminowych po pięciosekundowej pauzie pokazuje, że miała rację: pięć sekund to wystarczająco dużo czasu. Pamiętaj jednak, że mówiła o ludziach podejmujących decyzje, a nie o systemach komputerowych, które się rekalibrują: zwykle nie mówimy o komputerach, rozważając rzeczy i odzyskując zaufanie. Jest to sytuacja, która w terminologii socjologa organizacyjnego Charlesa Perrowa jest jednym z silnych powiązań: jest bardzo mało luzu, dawania lub buforu, a decyzje muszą być podejmowane w tym, co w jakiejkolwiek zwykłej ludzkiej skali, w bardzo ograniczonym okresie. czasu. Zajęło mi pięć sekund, by wydmuchać nos. Wraz z rozwojem handlu elektronicznego rynek giełdowy (zwłaszcza w USA) stał się systemem i ma przynajmniej umiarkowaną złożoność. To prawda, że ​​nie ma nic strasznie skomplikowanego w handlu na jednej giełdzie. Programy kontrolujące Globex w rezultacie doskonale potrafiły wykryć niebezpieczny stan i odpowiednio wstrzymać handel. Podczas gdy Chicago Mercantile Exchange ma dominującą pozycję w handlu instrumentami pochodnymi, takimi jak kontrakty terminowe na indeksy, tradycyjne giełdy, takie jak te w Nowym Jorku i Londynie, szybko tracą swoją działalność w innych elektronicznych systemach obrotu. Obecnie istnieje około 50 takich miejsc, w których akcje amerykańskie są przedmiotem obrotu i nie działają w izolacji. Łączą je algorytmy wykorzystujące rozbieżności w cenach między nimi, a także zasady narzucone przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd, która od dziesięcioleci usiłuje scalić różnorodne giełdy USA w krajowy system rynkowy. SEC na przykład wymaga, aby brokerzy nie po prostu realizowali zamówienia swoich klientów w preferowanym miejscu, ale szukali najkorzystniejszych cen (krajowej najlepszej oferty i oferty, jak nazywa się te ceny). Steve Wunsch, jeden z pionierów elektronicznych giełd, wprowadził go na kolejną dyskusję na forum TABB, handel akcjami w USA jest teraz tak złożony, jak system, którego nikt nie jest w stanie przewidzieć, co się stanie, gdy coś nowego zostanie do niego dodane, bez względu na to, ile weryfikacja jest zakończona. Jeśli Wunsch jest poprawny, istnieje ryzyko, że próby uczynienia systemu bezpieczniejszym przez znalezienie mechanizmów, które uniemożliwią powtórzenie ostatnich zdarzeń Mays, mogą na przykład mieć nieprzewidziane i niezamierzone konsekwencje. Systemy, które są zarówno ściśle powiązane, jak i bardzo złożone, twierdzi Perrow w wypadku normalnym (1984), są z natury niebezpieczne. Z grubsza mówiąc, wysoka złożoność w systemie oznacza, że ​​jeśli coś pójdzie nie tak, potrzeba czasu, aby dowiedzieć się, co się stało i działać właściwie. Ciasne połączenie oznacza, że ​​nie ma tego czasu. Ponadto, jak sugeruje, system ściśle powiązany wymaga scentralizowanego zarządzania, ale wysoce złożony system nie może być skutecznie zarządzany w sposób scentralizowany, ponieważ po prostu nie rozumiemy go wystarczająco dobrze, dlatego jego organizacja musi być zdecentralizowana. Systemy, które łączą ścisłe sprzężenie z wysoką złożonością, są sprzecznością organizacyjną, argumentuje Perrow: są rodzajem Pushmepullyou z opowiadań Doktora Dolittle (bestia z głowami na obu końcach, które chciały iść jednocześnie w obu kierunkach). Teoria Perrows to po prostu teoria. To nigdy nie było testowane bardzo systematycznie iz pewnością nigdy nie dowiodło jednoznacznie, ale wskazuje nam w niezbędnym kierunku. Myśląc o automatycznym handlu, łatwo jest skupić się zbyt wąsko, wskazując na jego niewątpliwe zalety lub wywołując czasami przesadny strach przed niekontrolowanymi komputerami. Zamiast tego musimy myśleć o systemach finansowych jako całości, jednak rozpaczliwie ciężko, aby takie myślenie mogło być. System kredytowy, który tak spektakularnie zawiódł w latach 2007-8, powoli się odbudowuje, ale rządy nie poradziły sobie z systemowymi wadami, które doprowadziły do ​​kryzysu, takimi jak połączenie banków, które są zbyt duże, aby mogły upaść, i banki zacieniające (instytucje które wykonują funkcje bankowe, ale nie są bankami), które są regulowane zbyt słabo. Handel akcjami to kolejny taki system: jest on mniej ściśle powiązany w Europie niż w Stanach Zjednoczonych, ale także w tym kierunku. Od października 1987 r. Nie ma pełnego kryzysu giełdowego: ostatnie wydarzenia Mays nie były na taką skalę. Ale jak dotąd niewiele zrobiliśmy, aby zapewnić, że nie będzie innego. Donald MacKenzie napisał o katastrofie z 1987 r. W LRB z 4 sierpnia 2005 r. Donald MacKenzie pracuje nad książką, która ma nazywać się Chains of Finance. o zarządzaniu inwestycjami i o tym, jak kształtują go powiązania pośredników finansowych. His co-authors are Diane-Laure Arjalis, Philip Grant, Iain Hardie and Ekaterina Svetlova. Contact us for rights and issues enquiries. More by Donald MacKenzie Related Articles Related Categories Other optionsThe DASH WEAPON SYSTEM In the mid 1950s the Russian Submarine force was becoming increasingly ominous in size (numbering over 300) and capabilities and the U. S. Navy sought a method to counter that threat before any submarine could come within striking distance of a U. S. Naval ship or convoy. The Navy was developing a rocket-launched anti-submarine torpedo called ASROC (Anti-Submarine ROCket). but it was too limited in range to take advantage of increased detection ranges of that day that the large ANSQS-26 Sonar system promised. ASROC was also very expensive and complex requiring each ship to be reconfigured by installing a complex control system. Adding to these issues were Naval Aviators who were not receptive to the idea of launching manned helicopters from small destroyer decks at high sea states. The Navy needed a solution to conduct their Anti-Submarine Warfare missions and there were no solutions in sight . By 1956, The Gyrodyne Company, a small company located in St. James, Long Island, New York, had been flying and perfecting their coaxial helicopter designs for over 10 years. Their coaxial rotor system used two rotors of opposite pitch mounted on the same mast assembly which turned in opposite directions. This rotor system eliminated the instability associated with torque and therefore eliminated the need for a power consuming and mechanically complex tail rotor system. Although the design provided that all of the power of the engine be delivered solely for the lifting of the vehicle, this occurred in addition to a reduction in machine size and increased stability. Five of Gyrodynes one-manned quotRotorcyclesquot ( 2- XRON-1s and 3-YRON-1s - seen right ) had been built for the U. S. Marine Corp for a flight demonstration study in 1954, when the U. S. Navy asked Gyrodyne if such a vehicle could be used to provide a cheap method of delivering conventional and nuclear anti-submarine weapons at a range from surface ships several orders of magnitude greater than other current systems capabilities. Accordingly, in April 1958, the Navy awarded Gyrodyne a contract to make minimum modifications to its model RON-1 Rotorcycle in order to investigate the feasibility of its use not only to deliver the specified weapons, but to do it as an unmanned drone - being able to be launched from a destroyer in any sea state up to level 6 (13 to 20 ft swells), at any time of day, in any type of weather that would normally keep a manned helicopter on deck. On December 31, 1958 a more formal contract was awarded Gyrodyne by the U. S. Navy to proceed with development and construction of nine QH-50A (DSN-1) and three QH-50B (DSN-2) ASW drone helicopters for the new DASH weapon system concept. The QH-50A was to be the evaluation prototype for the airborne portion of the system and be capable of carrying one Mark 43 homing torpedo. On August 12, 1960, a QH-50A drone made the worlds first free flight of an unmanned helicopter at the Naval Air Testing Facility at Patuxent River, Maryland (seen left) . It was powered by one Gyrodyne-Porsche engine. On that date, the Drone Anti-Submarine Helicopter (DASH) concept was realized. DASH: From Concept to Reality By the time DASH was ready to make its fleet operational appearance in November of 1962, the QH-50A design had changed dramatically and many quotfirstsquot had occurred. With a Safety Pilot onboard, the QH-50A made the first shipboard landing aboard the frigate, MITSCHER (DL-2) on July 1, 1960. Without the safety pilot aboard, the QH-50A made the first unmanned helicopter landing aboard the USS Hazelwood (DD-531) while at sea on December 7, 1960 (seen right) . In subsequent operational evaluations off Key West, Florida, 38 flights were made from the Hazelwood and 22 simulated ASW missions confirming the feasibility of the DASH weapon system. The Hazelwood would later be converted as the trial ship for DASH development. Eventually, the QH-50A design was changed to incorporate a heavy fuel turbine engine (T50-BO-8) made by Boeing Aircraft that would increase reliability. The design was then also changed to allow for twin torpedo carrying capability. That model was the DSN-3 or what would become the QH-50C. as seen at left . with the first flight of the production model being January 25, 1962. Although this model aircraft would be deployed first to the destroyer USS Buck (DD-761) on January 7, 1963, overall deployment to the U. S. fleet was delayed by one year due to vibration problems with the initial batch of 80 aircraft, leading to their grounding on June 5, 1963. The vibration under full load severely affected the altitude sensing device (barometric flight control) resulting in the loss of several aircraft. By July 1, 1963, a fix had been made to allow for resumption of flight operations. DASH received its approval of large scale production after President John F. Kennedy watched a DASH demonstration from shipboard during a Navy firepower demonstration off the West Coast during the month of June 1963. The helicopter took off in moderate seas from its parent destroyer and delivered a torpedo close enough for the presidential party to see Later in 1963, Secretary of Defense Robert McNamara approved budgeting for enough aircraft to provide two plus one backup aircraft for each of the Navys 240 FRAM-1 amp 2 destroyers in addition to development models. How DASH Operated from Destroyers For an anti-submarine warfare mission (ASW), the QH-50C initially moved from its heated hangar to the small flight deck aft of the hangar. There it would receive either a single or twin installation of Mk-44 homing torpedoes. Then the QH-50C was tied down with a quick release connection cable that was operated by the Drone controller. Two umbilical cables were also connected to the aircraft one for engine start power and the other to power up the gyroscopes of the automatic flight control system. The 300 shp Boeing T50-BO-8 turbine engine needed little warm up and allowed for takeoffs within 2 minutes of engine start. The takeoff and landing controller had a station at deck level on one side of the ship at the hangar. He was able to control the collective pitch by setting the altitude wheel on the left on the deck control. The heading was controlled by the large knob left of the indicator display. The cyclic stick controlled the direction, pitch and roll of the aircraft. On takeoffs in sea states ranging from calm to No. 6, the controller applied full power and set a higher altitude, which applied up collective pitch on the rotors. Then he released the hold-down cable and the aircraft climbed. At the predetermined altitude set on the control station, the aircraft leveled off and was guided on the pre-selected heading towards its target by the deck controller. When CIC takes over the DASH In the meantime, another controller in the Combat Information Center (CIC) has observed the helicopter on the radar scope indicator at his station. He set his dials to conform with the flight speed, heading and altitude of the flying QH-50C. On signal, control was passed from the deck officer to CIC. The CIC controller operated from a dual-purpose scope that followed the drone by the MK-25 fire control radar system and indicated the target submarine location as determined by SQS-23 sonar detection system. He was able to track the drone using the SPS-10 tracking radar. Using these three integrated sources of information, the CIC controller was able to maneuver the drone towards the target. When the sonar and radar-indicated drone positions coincided, and the target had been identified as an enemy submarine, the CIC controller actuated the arming and release switches, dropping the MK-44 homing torpedoes or the Mark 17 nuclear depth charge with W 44 warhead. After weapons release, the drone was flown back to the vicinity of the ship. At this point, the deck controller took over and landed the aircraft on the flight deck by decreasing altitude until the aircrafts skids made contact with the deck. A switch on the skids set the collective to only 6 degrees of incidence upon landing avoiding any possible bouncing. Although landing can occur this way up to sea state no. 3, a method to achieve landing using a system called LADSLAD (seen right) was attempted for sea state no. 6 but met with limited results. There the aircraft would lower a cable that had sensing capability and was connected to the deck allowing for a controlled landing. This system was similar to the type used on the Sikorsky HZ-2 to allow for stationary flight over dunking sonars. Since submarines are ineffective in such sea states that are typically found in hurricanes and typhoons, the LADSLAD system was later abandoned due to impracticality. Upon landing, the engine was shutdown with the rotors stopped and secured. At rotor rpms of 400 or less, special gust locks activate to prevent the blades from contacting each other in heavy seas. After the gyroscopes were allowed to spin down, the aircraft was connected to assist wires in a sea state of 2 and above, and the aircraft was winched back into the hangar and tied down. In calm seas, simple ground handling wheels made moving the drone easy. After tie down, the log book entry was made and the drone was readied for its next mission. The Navys DASH Management The AIRBORNE PORTION of DASH In 1961, one year after the DASH program first got under way, Gyrodyne started a crew training program to teach Drone Controllers how to fly the aircraft. At that time, Gyrodynes responsibility was strictly limited to the airborne portion of the DASH weapon System. By July 1963, the Navy had assumed this role at two Fleet Introduction Sites (FIS) One FIS at San Clemente Island off the California Coast and another at Dam Neck, Virginia. Responsible for running these training schools were Utility Squadron Three (VU-3) on the West Coast and Utility Squadron Six (VU-6) on the East Coast. Overall program control for the Navy was by the Anti-Submarine Warfare Division headed by Rear Adm. J. N. Shaffer who reported to the Deputy Chief of Naval Operations. Program management was located in the Bureau of Naval Weapons under Rear Adm. Allen M. Shinn, with the Program Officer being Cdr. J. C. Henderson in the directorate for under sea warfare programs. Pictured left . left to right, is Rear Adm. William H. Groverman, Director of Anti-Submarine Research Gyrodynes President, Peter J. Papadakos and right is Rear Adm. J. N. Shaffer visiting Gyrodynes QH-50C DASH manufacturing facility on May 23, 1962. The SHIP PORTION of DASH Originally DASH was a stand-off ASW weapons program designed to operate from U. S. Naval destroyers, but by 1960, the Sumner . Gearing and Fletcher class destroyers as well as destroyer tenders of various classes, were aging and in need of major overhaul and reconstruction to accommodate the new weapons systems. After careful analysis of the situation, the Secretary of the Navy ordered the beginning of the Fleet Rehabilitation and Modernization (FRAM) program. This amounted to a complete refurbishment of the ships hulls and machinery and the addition of new superstructures. The FRAM program consisted of two levels of modernization the more extensive FRAM I reconstruction and the somewhat less extensive FRAM II modernization. The FRAM I program involved installation of both the ASROC and DASH systems. The FRAM II program was developed primarily for the Sumners, which had insufficient hull length amidships to accommodate the ASROC system. In the FRAM I reconstructions, one of the twin 5-inch gun mounts was removed as weight compensation for the ASROC system, but the FRAM II modernization kept all three of their 5-inch gun mounts (unless the destroyer was equipped with a Variable Depth Sonar (VDS) in which a mount was lost for weight compensation). The DASH Weapon System consisted of the installation of a flight deck, hangar facility, deck control station, CIC control station, SRW-4 transmitter facility and fore and aft antenna installation. The following U. S. Naval Shipyards were engaged in the FRAM program: U. S. Naval Shipyards San Diego, California Gyrodyne Technical Assistance Group While it would be impossible to identify the responsibilities that each Gyrodyne Group was responsible for within this space, an example of what services Techreps performed, operating from Gyrodyne Mobile Technical Support Group in Yokosuka, Japan, for the Seventh Fleet, can be seen in the following example when the inevitable Casualty Report (CASREPS) would be received, indicating trouble: For the Western Pacific Fleet (WESTPAC), the DASHNAESU (Naval Air Technical Engineering Data and Services Command) employees were attached to MOTU-7 (Mobile Ordnance Training Unit). Comprised of both military and civilian technical personnel, the unit was required to provide technical assistance to ships that required help with their installed systems. This was not easy. Operating from Yokosuka, Japan, Gyrodyne personnel would find themselves responding to a CASREP by getting aboard a military aircraft, flying to Cubi Point in the Philippines, catching a COD (Carrier Onboard Delivery) plane out to a carrier conducting operations off Vietnam, waiting until the destroyer with a problem was within range of the carriers helicopter, and then being lowered down in a horse collar to the deck of the destroyer. After recovering from the inevitable seasickness, fixing the problem, and being officially detached, the GCA employee would make their way back to Yokosuka anyway they could. Eventually, the GCANAESU employees convinced COMCRUDESPAC (Commander, CruiserDestroyers Pacific) that to improve the system performance, it was better to fix a discovered problem then wait for every destroyer in the flotilla to discover the problem itself. As a result, all DASHNAESU representatives at Yokosuka were transferred to the CRUDESPAC Logistics Representative office (CRUDESPACLOGREP). This allowed for better communications as the Logistics Representative had direct communication with all destroyers and tenders to provide training as well as technical assistance. As seen at right, a crewman runs up QH-50C (sn DS-1024) on the Destroyer Tender, Prairie (AD-15), at Yokosuka, Japan-1963. With the increased tempo of operations in the area, corrosion became a major problem. The Logistics Representative initiated a corrosion control program with the aircraft repair facility at the Atsugi Naval Air Station (using Japanese aircraft repair facilities). This allowed the GCA representatives to identify problem drones and arrange for their removal and replacement with a corrosion free aircraft. The Gyrodyne Helicopter Historical Foundation thanks Captain Robert H. Beyer USNR (ret) for his contribution to the DASH Weapon System history. Captain Beyer was a Techrep for Gyrodyne based in Japan from 1963 to 1970. When DASH was cancelled in 1970, he remained with Gyrodyne and returned to the United States. What Happened to DASH DASH operations ceased fleet wide on November 30, 1970 after the U. S. government had invested over 275 million dollars on the aircraft side of that Anti-Submarine Warfare (ASW) program. Although then Secretary of Defense McNamara stated, in his budget report to Congress of January 1967, that quotLast year, the DASH ASW drone helicopter was encountering higher-than-expected peacetime attrition and lower-than-expected performance. quot the real reason was simple: The continued war in Vietnam was draining production funds from all sectors of the military. To make matters worse for DASH, the Vietnam war was not an quotanti-submarine warfarequot (ASW) war. As DASH was originally designed to drop Mk 57 nuclear depth charges or torpedoes, it was built with the idea that it would not survive the resulting blast. Accordingly, DASH was built with a non-redundant avionics control system using quotoff-the-shelfquot components whenever possible to minimize costs. Further, the lack of a quotfeed-back-loopquot from the drone to the controller prevented the operating drone controller from knowing the drones orientation. This was exacerbated by the low radar profile of the QH-50 to the ships tracking radar and the lack of transponders resulted in the loss of many drones due to not knowing WHERE the drones were in relation to the ship. This was confirmed with the installation of the SNOOPY TV surveillance system when a TV interface indicated that the drone was responding to commands, but the controller did not know its whereabouts. The initial DASH electronic control system also contributed to problems. The complexity of the GFE system and the multitude of components and fail-proned wiring harnesses and cannon plugs coupled to a simple FM radio control system made maintenance a major chore for ship board personnel. The complexity of the airborne system can be illustrated by the following: When the Deck Control Officer (seen left) used the Deck Control Transmitter to launch a Drone, he maneuvered the Drone using stick control of cyclic roll, pitch and flat turns and knob control for altitude and heading. Digital signals were then sent from the Control Transmitter to a relay assembly for assignment to an audio frequency coder. Digital audio command signals were then transmitted by UHF line-of-sight data link. The drones transistorized FM radio receiver eliminated the carrier frequency and applied the audio frequency to the drones decoder. The decoder extracted the digital messages, decoded the command information and provided analog voltages (as well as on-off switch closures for torpedo arming and release mechanisms). The analog voltages were combined with sensor inputs from roll, pitch and displacement gyros and altitude control, and then fed to an Electronic Control Amplifier (ECA). The ECA in turn controlled the pitch, roll, yaw and collective servo clutches in the drones electro-mechanical actuator. All these systems, both ship based and airborne based were NON-REDUNDANT and IF one single command system component failed, the Drone would be lost. This can seen in the following: According to the General Accounting Office (GAO) DASH losses were due to: 80 of all losses of QH-50 vehicles were due to either ship based or airborne electronic system failures 5 were due to airframeengine failure. With the ASW DASH program nearing cancellation, the Advanced Research Projects Agency (ARPA)- the research arm of the Department of Defense - saw an opportunity to use the existing QH-50CDs still on destroyers in a effective manner. The QH-50CD DASH Goes to War While then Secretary of Defense McNamara was downplaying the reliability of the QH-50 to congress in January 1967, he left out the fact that he had authorized the Navy to expand the QH-50s mission outside of its DASH-ASW role to that of flying surveillance missions into Vietnam. Beginning in January 1965 and acting upon the inventiveness of the Executive Officer, Phil King, aboard the destroyer, USS BLUE (DD-744). the Navy started flying reconnaissance quotSNOOPYquot missions from selected destroyers. This involved the modification to the QH-50 system by the installation of real-time video and film cameras for reconnaissance and surveillance (seen left) . Also installed was a telemetry system so remote pilots could monitor their actions upon the aircraft and a transponder for radar tracking of the Drone. These modifications allowed for real-time intelligence gathering for gun spotting of critical targets (such as bridges and re-supply-by-ship barges) for waiting off-shore warships. The typical range of a DASH-launching destroyers 5quot guns was nine nautical miles whose projectiles had a fragmentation burst kill zone of about 75 yards. With a firing rate of 4 to 6 rounds every few minutes, SNOOPY loitering time averaged 1 hour resulting in a saturation level of the target area to a point where resistance was eliminated. According to a Gunners Mate (GM1) on the USS George K. Mac Kenzie (DD-836) they set a record when they fired 151 rounds in five minutes from their 5quot38 caliber guns but then had to cool the barrels off with the fire hose. This was in preparation for a Marine landing on a small peninsula not far from Da Nang. The Marine spotter in his small Piper aircraft called the landing off. He said there was not a tree left standing and nothing left to hide the enemy Each round had a 55 lb projectile loaded, set with a proximity fuse to detonate just before the shell hit the ground (Point Detonation, High Capacity). Each projectile was filled with shrapnel as well as HE (high explosive). Further, the barrel of the 5quot38 caliber gun did wear out with this type of use. Using basic rounds, the tube life expectancy was about 1,500 rounds but as muzzle velocity increased, a drop of about 800 rounds was to be expected in tube life. Replacing these gun barrel on the FRAM destroyer was not an easy thing: The method involved a special wrench which attached at the base of the barrel, and a 20 LB sledge hammer. The barrel - unscrewed . Disassembled from the turret, the barrel weighed some 18 Tons. This was the process for the foreword mounts. For the Aft 5quot mount at the fantail (Mount 53), it was completely taken off the ship and taken to the overhaul shop. A month later it was brought back and it was like brand new. The QH-50CD flew in a hostile environment where no manned aircraft dare to fly in. Success using SNOOPY was measured in American lives saved by using the unmanned QH-50 helicopter. Losses of QH-50s in Vietnam are not accurately known, but by June 1, 1970, the Navy did state that of the original 746 QH-50CD drone helicopters originally built for DASH, 411 aircraft had been lost. By late 1969, DASH began to be removed from FRAM destroyers as they returned to their home ports for overhaul work. On the destroyer, USS CHEVALIER (DD-805), for example, the DASH hangar was converted into a quotnifty lookingquot crews lounge with fake wood paneling and a suspended ceiling covering the overhead florescent lights. The only problem with this installation was that it was installed with pop-rivets. The first time CHEVALIER fired its after 5 inch guns, the entire hangar lounge was destroyed when the ceiling crashed down and most of the paneling fell off The DASH hangar was later used to simply store all the stuff the crew bought overseas. THE QH-50: After DASH, SNOOPY and Vietnam Although Project quotSNOOPYquot reconnaissance flights over Vietnam ceased by 1970, continued testing by ARPA in conjunction with the U. S. Army allowed for other follow up programs using the unique coaxial, unmanned QH-50D helicopter such as the night-reconnaissance quotNite Pantherquot (seen below) and the covert target acquisition quotBlow-Lowquot. Around this time, the other remaining QH-50 aircraft were transferred to Naval Air Station China Lake and the U. S. Army at White Sands Missile Range for use as target drones. There the aircraft were used to test and improve the next generation of anti-aircraft missiles and air defense systems. The Army used the QH-50 extensively in Stinger (Avenger) and FAADS (Sgt. York) T amp E. During the quotBase-realignmentquot of 1996, NAS China Lake transferred all remaining Navy QH-50 aircraft to the on-going U. S. Army White Sands Missile Range QH-50 operations. Today, the QH-50CD continues to fly everyday on quotno-kill-missionsquot. This means that the aircraft is not intentionally shot down. Instead the aircraft acts as a target radarIR emulator testing missile guidance and ground based attack equipment capabilities so that future American fighting forces receive the best equipment in the field possible. A QH-50D at White Sands, operated by U. S. Armys Program Executive Office, Simulation, Training and Instrumentation (PEO STRI) (Simulation, Training and Instrumentation Command) is seen left. The QH-50: After 42 years and still going strong THE QH-50 Overseas: The Japanese DASH While the U. S. Navys DASH program was in full operation, the Navy loaned the Japanese Maritime Self-Defense Force (JMSDF) three QH-50C drones under the Military Assistance Program (MAP) and sold the JMSDF a single D model aircraft in 1965 to see if DASH could bolster the JMSDFs ASW capabilities. The C model serial numbers were DS-1278, DS-1279 and DS-1280. The D model was DS-1494. With a dual torpedo delivery capability in any weather, a 45 mile delivery range and the close proximity to Soviet Union (USSR) Naval Bases, the Japanese were very interested in the DASH concept. After testing, the JMSDF purchased 16 additional aircraft from Gyrodyne in 1967 (All D models) through the Nissho-Iwai Trading company, with the final delivery in September 1971. They were serial numbers J-1 through J-16. Right . QH-50C. number DS-1279, flies for the first time on November 15, 1966 from the training base at Eta Jima, Japan the JMSDF training facility. By early 1970, SEVEN Japanese Destroyers were flying DASH with a success rate of 500 hours MTBL. These destroyers consisted of four quotMoonquot or quotZukiquot class and three quotCloudquot or quotGumoquot class ships. The construction sequence of the first six of seven were: Due to the fact the JMSDF was a quotdefensequot force, their deployments on ship were short, thus decreasing costs associated with expensive support equipment. Perhaps due to this economic decision, several QH-50s were achieving a phenomenal success such as: Japanese Maritime Self-Defense Force (JMSDF) DASH Performance Highlights Number of Landings Although a success in the JMSDF, concerns over Gyrodynes continued viability in the face of the U. S. Navys DASH program cancellation, caused the JMSDF DASH program to cease in 1977. At that time, the Japanese had lost only three reported aircraft. What happened to the remaining QH-50s is not known. As seen left, 4 QH-50D and 2 QH-50C aircraft are shown in a line up at the Japanese training site at Eta Jima island which was also the site for the JMSDF Naval Academy June 1970. THE Company that Built DASH Today Surprisingly, the Gyrodyne Helicopter Company continued to operate beyond the date that the last QH-50 (a D model, sn DS-1758) helicopter rolled off the production line on August 29, 1969 (photo of Pete Ackles - with dog, and his final assembly crew, seen left with the last QH-50D built) . For the next 30 years Gyrodyne serviced the Navy and Army with parts to keep their aircraft flying. Then, in 1999, the helicopter company moved from its home of 50 years in Long Island, New York to Los Angeles, California in an attempt to restart the firm. From October 1999 to March 2004, the Gyrodyne-Ca Company ( its test article - a E model seen at right ) continued to sell parts and provide technical service to the existing users of the QH-50CD and assist a German-based licensee that was considering manufacturing a modified QH-50 for NATO use. Gyrodyne also continued to improve upon on their existing QH-50s in the hope that the Department of Defense would again find a better tactical use for their unmanned helicopter that served in both the Cold and Vietnam wars without a single American life lost, but it was not meant to be. With the war on terrorism in Afghanistan and the second Iraq war, the Department of Defense did not support the only vendor of the only deployed VTOL-UAV system in the world and Gyrodyne was forced to close. Many key assets were donated to the Gyrodyne Foundation for preservation andor museum placement. Do you have a question on DASH You can ask our Foundations DASH Program Executive Officer by sending an e-mail to the following address and IF it isnt SECRET, Hell get back to you This office is staffed by volunteers so be patient. E Mail him at: GyrodyneHistoryYahooGet The Ultimate Guide to Price Action Trading (FREE) Trend Following Trading Strategy Guide Jesse Livermore, the most famous trader of all time, made 100 million in 1929. Richard Dennis, the founder of the turtle traders, made 400 million trading the futures market. Ed Seykota, prawdopodobnie najlepszy handlowiec naszych czasów, osiągnął zwrot w wysokości 250 000 w ciągu 16 lat. And do you know what is their trading approach In this comprehensive guide, you8217ll learn: You8217d want to read every word of it. What is Trend Following Trend Following is a trading methodology that, seeks to capture trends across all markets, using proper risk management. Why does Trend Following work The reason is simple. Markets are driven by emotions, greed and fear. When either side is in control, there will be a trend, and Trend Followers can take advantage of this phenomenon. I absolutely believe that price movement patterns are being repeated. They are recurring patterns that appear over and over, with slight variations. This is because markets are driven by humans, and human nature never changes. 8211 Jesse Livermore Here8217s a few piece of research that further validates Trend Following: Studies by M Potters proves that Trend Following is profitable over the last 200 years Studies by Kathryn M. Kaminski validates that Trend Following thrives during crisis periods Following the trend by Andreas Clenow explains how hedge funds and professional traders have been consistently outperforming traditional investment strategies Behind this trading methodology lies 5 trading principles that every successful Trend Follower must follow. And I8217m going to reveal them to you, right now8230 This is a monster blog post. So click below to download the PDF version for free. Buy high and sell low You walk into a supermarket and you see apples being sold, 3 for 1. So, you get some apples for a nice healthy snack. The next day8230 You go back to the supermarket and, realize the same apples are now being sold, 3 for 5. Would you buy it Probably not because the price is too high. You8217d rather wait for the price to drop, or find other alternatives. Now you8217re wondering: What does buying apples have anything to do with trading Because your attitude towards buying apples, is brought over to your trading endeavor. Here8217s what I mean: The takeaway is this8230 The market is never too high to long, or too low to short. Just follow price and you8217re on the path of least resistance You want to be right. Dobrze wiedzieć, że nazywasz szczyty i dna na rynku. Jednak gdy zaczniesz tworzyć prognozy na rynku, chmura twojego osądu i zaczynasz tracić obiektywność rynków. This leads to fatal trading mistakes like: Refusing to take a loss because you want to be right Averaging into your losses because you can get it 8220cheaper8221 now Revenge trading because you want to make back your losses Now, what should you do instead The best thing you can do as a trader is, just follow price. Here8217s what I mean: What8217s the takeaway If you notice the price is forming higher lows, with resistance constantly breaking, chances are it8217s an uptrend. Powinieneś wyglądać długo. Jeśli zauważysz, że ceny kształtują się na niższych minusach, przy ciągle spadającym wsparciu, szanse na to są spadki. You should be looking to short. Risk a fraction of your equity to allow your edge to play out You have a trading system that wins 50 of the time with 1:2 risk reward. I masz hipotetyczny wynik LLLLWWWW It8217s rentownego systemu, prawda Jeśli zaryzykujesz 30 kapitałów własnych, you8217d wysadzi w powietrze w czwartym handlu (-30 -30 -30 -30 -120) Jeśli zaryzykujesz 1 ze swojego kapitału, you8217d mieć zysk 4 (-1 -1 -1 -1 2 2 2 2 4) Posiadanie zwycięskiego systemu bez odpowiedniego zarządzania ryzykiem nie doprowadzi cię nigdzie. You need a winning system with proper risk management. And not forgetting8230 The recovery from the risk of ruin is not linear, it could be impossible to recover if it goes too deep. If you lose 50 of your capital, you need to make back 100 to breakeven. Yes, you read right. 100, not 50. That8217s why you always want to risk a fraction of your equity, especially when your winning ratio is less than 50. So, how much should you risk exactly This depends on your winning ratio, the risk to reward, and your risk tolerance. I would advise risking no more than 1 per trade. Here8217re a few risk management tools for you: And a quick training video on how to determine your position size8230 No profit targets so you can ride massive trends Although trend followers have no profit targets, it doesn8217t mean we don8217t exit our trades. We exit our trades using a trailing stop mechanism, instead of having a profit target like support amp resistance etc. Here8217re couple of examples: Some ways to trail your stop loss are: Moving average crossover Price closing beyond moving average Break of price structure Break of trendline Number of ATR away from the peaktrough The hardest part about Trend Following is riding your winners. Because you8217ll watch many small wins turn into losses, while attempting to ride the trend. Powoduje to niską wygraną, ale wysoką nagrodę za ryzyko. Trade all markets to increase your odds of capturing trends Markets spend more time ranging than trending. Dlatego warto patrzeć na różne rynki, aby zwiększyć swoje szanse na uchwycenie trendów. Trend followers trade everything from currencies, agriculture, metals, bonds, energy, indices, orange juice, pork bellies, etc. You can view a comprehensive list here . If you recall, most major currencies were ranging during the 1 st half of 20178230 But if you looked at more markets, you could capture a trend8230 What8217s the key takeaway Trading across different markets help reduce your draw downs and improve your profitability. And this is one of the biggest secrets behind a trend follower8217s success. Now, you8217re probably wondering: How does Trend Following have an edge in the markets A company called Orange has been trading higher over the last 6 months. Orange obecnie handluje na poziomie 100 i wydaje Ci się, że jest on zawyżony. You decided to short 1000 shares of Orange, at 100 with a profit target at 90, using no stop loss. You apply this trading principle across all markets you8217re trading. A small profit target with no stop loss. What do you think will happen You8217ll win often but, eventually, there will be a trade that goes against you, till you blow up your trading account. Co by było, gdyby I8217m po przeciwnej stronie twojego handlu straciłbym często, ale wszystko, czego potrzebuję, to jeden handel, żeby wszystko z powrotem i więcej. And this is the same trade that caused you to blow up your account. A few examples in real life: These events caused investors and traders to lose tons of money. But in a zero sum game, someone loses and someone wins. And the winner happens to be Trend Followers. This is our edge. Different approaches to Trend Following Trend Following can be further divided into 2 different approaches. Systematic trading Discretionary trading Systematic trading Systematic trading has defined rules that decide the entry, exit, risk management and trade management. It requires usage of computer models, trading based on technical analysis, with limited intervention. This approach is widely adopted by big hedge funds like Dunn, Winton, and MAN AHL. Although systematic trading is automated, there are still key decisions that a manager has to make. How much to risk What markets to trade The manager has to decide how much risk to accept, which markets to play, and how aggressively to increase and decrease the trading base as a function of equity change. These decisions are quite importantoften more important than trade timing. 8211 Ed Seykota Discretionary trading Discretionary trading has lesser defined rules that decide the entry, exit, risk management and trade management. It requires a trader8217s attention, trading based on technical analysis, with more intervention. This approach is widely adopted by smaller individual traders. Although discretionary trading is more subjective, it is still guided by a trading plan . Does Trend Following work on stocks According to research by Blackstar Funds, Trend Following can work well on stocks. Buying stocks at new all-time highs, and exiting them after theyve fallen below a 10 ATR trailing stop. would have yielded a significant return on average. You can learn more here . Trend Following trading strategy Now you8217ve learnt the 5 secrets of Trend Following. Let8217s put the information to use and develop a trading strategy. Aby opracować strategię "Podążanie za trendami", musi odpowiedzieć na następujące 7 pytań: W jakim przedziale czasowym handlujesz? Jak dużo ryzykujesz przy każdej transakcji Na jakich rynkach dokonujesz transakcji Jakie są warunki twojej strategii handlowej Gdzie wprowadzisz Gdzie się zakończysz you8217rere wrong Gdzie wyjdziesz, jeśli masz rację? Musisz wybrać ramy czasowe, które pasują do Twojej osobowości i harmonogramu. If you8217re someone who holds a day job, trading the 4 hour and daily charts would suitable. Musisz zaryzykować ułamek swojego kapitału własnego przy każdym handlu, aby przetrwać nieodłączne spadki. Keep your losses to no more than 1 on each trade. You should be able to trade about 60 markets from these 5 sectors. Agriculture commodities Currencies Equities Rates Non-Agriculture Commodities Trend Following Trading Strategy If 200ma is pointing higher and the price is above it, then it8217s an uptrend (trading conditions). If it8217s an uptrend, then wait for 8220two test8221 at the dynamic support (using 20 amp 50-period moving average). If price test dynamic support twice, then go long on the third test (your entry). If long, then place a stop loss of 2 ATR from your entry (your exit if you8217re wrong). If the price goes in your favor, then take profits when candle close beyond 50ma (your exit if you8217re right). Vice versa for downtrend Here8217re a few examples: If you prefer less subjectivity in your trading, then you can consider trading a8230 Trend Following Trading System In his book, Following the Trend. Andreas Clenow reveals his Trend Following system. If 50 ema is above 100 ema, then look to long. If you8217re looking to long, then wait for the price to close above the 50 day high. If price closes above the 50 day high, then enter your trade at the next open. If a trade is entered, then have a stop loss of 3 ATR away from its peak reading. Vice versa for shorts. You can learn more from his book here . Do not shift stop loss to break even. You either get stopped out on the initial stop loss or the trailing stop loss Trade as many markets as possible with low correlations Risk no more than 1 of your equity on each trade Continue trading even if price has 8220tested8221 the zone many times These are not hard and fast rules. Some considerations you can ask yourself: Do you wait for 8220confirmation8221 before entry How do you exit your trades What time frames are you trading on Which markets are you including in your portfolio And there you have it. A complete Trend Following strategy that allows you to profit in bull amp bear markets. To be honest, the strategy is least of your concern. Instead, you should focus on your risk management, markets universe and trading consistency. Disclaimer: I will not be responsible for any profit or loss resulting from using these trading strategies. Past performance is not an indication of future performance. Please do your own due diligence before risking your hard earned money. The best tools amp resources for Trend Followers Below are a compilation of useful tools for Trend Followers. Trend Following books So, what8217s next